Devamını Göster

Özet

Ateş, hava, su ve toprakla birlikte yaratılışın dört unsurundan biridir. "Anâsır-ı erbaa" denen bu dört unsur, İlk Çağ Yunan felsefesi ile Orta Çağ Hristiyan ve İslam felsefelerinde doğal varlıkların ilkesi olarak kabul edilmiştir. "Anâsır-ı erbaa"dan biri olması ve yok edici özelliğe sahip olması yönüyle ateş, her dönemde insanoğlunun ilgisini çekmiştir. İnsanoğlu için hem korkulan hem de gücünden yararlanmak istenilen gizemli bir gücü simgeleyen ateş, uygarlık tarihine yön vermiş ve insanlığı pek çok noktada etkilemiştir. Tarihsel ve toplumsal olarak tüm kültürlerde ateşe derin anlamlar yüklenmiştir. Kaynağını yaşamdan ve insandan alan sanat, insana ve yaşama dair her kavramı kendine malzeme edinmiştir. İşte bu malzemelerden biri de ateştir. Pek çok şair, eserlerinde ateş temini kullanmıştır. Ateş temi, Türk edebiyatının önemli bir halkasını oluşturan Divan şiirinde de sıklıkla kullanmıştır ve zamanla bir mazmun hüviyetine bürünerek klasik Türk şirinin çok kullanılan, önemli mazmunlarından biri hâline gelmiştir. Klasik Türk edebiyatında ateş kavramının kullanıldığı yerlere bakıldığında mısra-ı bercesteler, ateş gazelleri, ateşe dair renkli imajlar ve kelime oyunları karşımıza çıkmaktadır. Özellikle Sebk-i Hindî şairleri ateş mazmununu orijinal bir şekilde kullanmışlardır. 17. yüzyılda yaşamış ve Sebk-i Hindî üslübunu benimsemiş bir şair olan Tecellî de şiirlerinde bu mazmunu başarılı bir şekilde kullanmıştır. Bu çalışmada genel olarak mazmun kavramı ele alınarak, ateş mazmununa değinilecek ve bu mazmunun Tecellî Divanı'ndaki kullanımı incelenecektir

Anahtar Kelimeler

Makale Türü	Özgün Makale
Makale Alt Türü	Uluslararası alan indekslerindeki dergilerde yayınlanan tam makale
Dergi Adı	Journal of Turkish Studies
Dergi Tarandığı Indeksler
Makale Dili	İngilizce
Basım Tarihi	01-2015
Cilt No	10
Sayfalar	1231 / 0
Doi Numarası	10.7827/turkishstudies.8635
Makale Linki	http://dx.doi.org/10.7827/turkishstudies.8635

Atıf Sayıları

Tecelli Divanında Ateş Mazmunu

Paylaş